Bohater tygodnia: św. Polikarp
Polikarp zaliczany jest do zacnego grona tzw. ojców apostolskich. To pisarze wczesnochrześcijańscy, tworzący swe dzieła krótko po apostołach. Można uznać, że przekazali nam naukę otrzymaną bezpośrednio od apostołów.
Co do Polikarpa, to nie wiemy dokładnie, kiedy się urodził. Według tradycji pochodził z rodziny chrześcijańskiej i urodził się ok. 70 roku. Według niektórych Polikarp był uczniem Jana Ewangelisty. To właśnie Jan miał go mianować biskupem w Smyrnie. Musiał być znaną osobistością w Kościele, skoro św. Ignacy z Antiochii napisał do niego list podczas podróży do Rzymu, gdzie miał ponieść śmierć męczeńską. W liście tym Ignacy chwali Polikarpa za to, że doskonale wywiązuje się z posługi biskupiej. Nazywa go dobrym pasterzem, a nawet mężnym atletą Chrystusa. Wiemy, że ok. 155 r. Polikarp przybył do Rzymu w celu ustalenia wraz z papieżem Anicetem terminu obchodzenia Wielkanocy.
Polikarp stał na czele wspólnoty w Smyrnie, którą opiekował się przez blisko 60 lat aż do swojej męczeńskiej śmierci. Skazano go za lekceważenie pogańskiej religii. Stanął przed namiestnikiem rzymskim Stacjuszem Kodratosem, który groził mu śmiercią przez spalenie, jeśli Polikarp nie wyrzeknie się swojej wiary. Namiestnik usłyszał taką odpowiedź męża Bożego: „Osiemdziesiąt sześć lat służę Chrystusowi, nigdy nie wyrządził mi krzywdy, jakżebym mógł bluźnić memu Królowi i Zbawcy?”. Natomiast na groźbę śmierci w ogniu odpowiedział: „Ogniem grozisz, który płonie przez chwilę i wkrótce zgaśnie, bo nie znasz ognia sądu, który przyjdzie, i kary wiecznej”. Ostatecznie skazano go na spalenie na stosie. Okazało się jednak, że podczas egzekucji ogień nie imał się Polikarpa, więc zabito go pchnięciem puginałem (krótkim mieczem). Męczeńska śmierć Polikarpa miała miejsce na stadionie w Smyrnie 22 lutego, co do roku nie mamy jasności. Mogło to być między rokiem 155 a 169. Najczęściej podaje się datę 22 lutego 156 roku.
Jego wspomnienie liturgiczne przypada 23 lutego.
Święty Polikarpie, módl się za nami!