Bohater tygodnia: św. Piotr Nolasco
Późniejszy święty urodził się w Barcelonie w roku 1189. Z miejsca narodzin wnioskować można, że był Hiszpanem, ale pochodził z rodziny o korzeniach irlandzkich, gdyż jego przodkowie osiedlili się w Hiszpanii w XI wieku. Pochodził z dość zamożnej rodziny, co pozwoliło mu uzyskać należyte wykształcenie i reprezentować rycerski stan. Gdy miał piętnaście lat umiera mu matka, a pięć lat później także i ojciec. To ponoć wpłynęło na jego otwartość na potrzebujących. Rozdał cały majątek na rzecz ubogich i udał się na wojnę z albigensami pod wodzą Szymona z Montfort.
W nocy z 1 na 2 sierpnia 1218 roku ma widzenie Matki Najświętszej. Pod wpływem tej wizji postanawia poświęcić życie w celu uwolnienia chrześcijan z arabskiej niewoli. Na dworze króla Jakuba I Zdobywcy poznaje św. Rajmunda, z którym zakłada zakon mercedariuszów, który poświęca działalności na rzecz wykupu jeńców chrześcijańskich z niewoli arabskiej. Głównie zajmował się wraz ze swoimi braćmi niewolnikami chrześcijańskimi na terenach dzisiejszej południowej Hiszpanii, która wtedy była pod panowaniem arabskim. Kilka razu udawał się również do Afryk Północnej skąd udało mu się sprowadzić do domu 800 jeńców. Bracia oprócz zwykłych dla innych zakonów trzech ślubów, składali jeszcze dodatkowy: ślub oddania się w razie konieczności w niewolę arabską, by uwolnić innych chrześcijan.
Zakon działał na tyle prężnie, że cieszył się wielką przychylnością ówczesnych papieży Grzegorz IX i Innocentego IV oraz kardynałów.